Poznaj bliżej harmoniemusik
Harmoniemusik, w najszerszym znaczeniu tego terminu, to muzyka skomponowana na instrumenty dęte, to także zespół, który tę muzykę wykonywał. W sensie bardziej specyficznym dla epoki muzycznego klasycyzmu termin ten oznaczał muzykę okazjonalną, użytkową, graną często na wolnym powietrzu przez zespół instrumentów dętych, która towarzyszyła rozrywkom i uroczystościom życia dworskiego.
Określenie „Harmonie” pojawiło się jako niemieckie słowo oznaczające ogólnie zespół instrumentów dętych. Tradycja jego funkcjonowania ma długą historię. W znaczeniu tym używa go już Michael Praetorius w swoim monumentalnym dziele Syntagma musicum z roku 1620.
Zespoły Harmoniemusik utrzymywali przede wszystkim arystokraci, a za ich wzorem – ośrodki kościelne i miejskie. Było to charakterystyczne, powszechne zjawisko kultury muzycznej tych czasów. Pojawiło się ono około 1760 roku, zaś moda na ten rodzaj muzycznej rozrywki trwała do lat trzydziestych XIX wieku. Choć Harmoniemusik była tak istotnym zjawiskiem muzycznym, w dzisiejszych czasach nie wzbudziła wielkiego zainteresowania badaczy, a tym bardziej jest rzadkością na estradach koncertowych. Wynika to zwłaszcza z dość uproszczonego poglądu, że z założenia lekki repertuar Harmoniemusik pod względem artystycznym jest niewysokich lotów i nie zasługuje na zbytnią uwagę. Jednak bliższe jego poznanie z pewnością zmienia tę optykę i wnosi wiele do historii zespołu instrumentów dętych oraz wiedzy o jego rozwoju jako istotnej części orkiestry, a przede wszystkim przyczynia się do odkrywania interesującego i niejednokrotnie wybitnego repertuaru.
Tomasz Dobrzański, fragment eseju zamieszczonego w booklecie dołączonym do płyty
Harmoniemusik z XIX-wiecznych rękopisów wrocławskich
Nagrano w Sali Czarnej Narodowego Forum Muzyki im. Witolda Lutosławskiego, 17–19 listopada 2017 r. oraz 17–18 lutego 2018 r.
Wykonawcy:
Ronald Šebesta (lider), Tomasz Dobrzański – klarnety
Dominika Stencel, Marek Kuc – rogi
Szymon Józefowski, Elżbieta Jendrysik – fagot
Program:
Christoph Schimpke (1725–1789) Parthia in B a due Clarinetti, due Corni et Fagotto
1. Largo – Allegro
2. Menuetto
3. Andante
4. Finale
Josef Puschmann (1738–1794) Parthia in Es a Clarinetto Primo, Clarinetto Secondo, Corno Primo Corno Secondo et Fagotto
5. Allegro
6. Menuetto
7. Adagio
8. Rondo. Allegro moderato
Chrysogonus Zech (1728–1804) Cassatio ex D a Clarinetto Primo, Clarinetto Secondo, Corno Primo, Corno Secondo e Fagotto
9. Moderato
10. Adagio
11. Finale
12. Alla polacca
13. Presto – Adagio
Anonim
14. Marsch von Kosciuszko
15. Allemande
16. Echo
17. Rondo
Antonio Rosetti (ok. 1750–1792) Parthia in Es a due Clarinetti, due Corni e Fagotto
18. Allegro
19. Largo
20. Menuetto
21. Allegro. Scherzo
Franz Cristoph Neubauer (ok. 1760–1795) Parthia in Es a Clarinetto Primo, Clarinetto Secondo, Corno Primo, Corno Secondo, Fagotto Primo e Fagotto Secondo
22. Allegro
23. Menuetto
24. Adagio
25. Rondo. Allegro
{info. pras}